خیلی تنبل شدم خیلی. اما دیگه قراره تنبل نباشم. شاید چون فکر می‌کنم دیگه کم کم وقتم برای زندگی کردن داره تموم می‌شه. به خودم می‌گم نکنه بمیرم و هنوز هیج کدوم از کتاب‌هام رو چاپ نکرده باشم نکنه بمیرم و هنوز کلی حرف واسه گفتن داشته باشم و نزده باشم. پس می‌نویسم هر روز […]
گزارش چیست؟ کرمان و کرمانیان منتظر استاد صنعتی هستند. استاد به جایگاه می‌رود و جمعیت ذوق زده‌اند و ابراز احساسات می‌کنند. چشم‌ها پُر از اشک می‌شود. چند کلامی بیشتر سخن نمی‌گوید یعنی نمی‌تواند بگوید. مراسم افتتاحیه در میان سروصدا و هیاهوی جوانان به پایان می‌رسد. سالن را ترک می‌کنند؛ زیرا فردا روز بزرگی است. باید […]
عنوان‌ها من هیچ‌گاه مرد عنوان نبوده‌ام، اصلا برایم مهم نیست که عنوان چه باشد. جان اشتاین بک نخستین نقش عنوان این است که علاوه بر وحدت بخشیدن به اثر ادبی شما، نقش علامت انحصاری آن را نیز ایفا کند و خوانندگان شما را به دام داستان اندازد. هر چند، انتخاب عنوان، یکی از مبهم‌ترین و […]
موقعیت در داستان چه معنایی دارد؟ بیشتر داستان‌ها با موقعیت شروع می‌شوند. چرا؟ چون داستان‌ها معمولا بر اساس یک موقعیت ویژه شکل می‌گیرند. موقعیت چیست؟ لابد کنجکاو شده‌اید تا به اهمیت آن پی ببرید. هر چیزی که روال عادی زندگی را به‌هم بزند، موقعیت نام دارد. اگر یادتان باشد، گفتیم بهتر است داستان از اصل […]
چرا در جاده انجامش ندهیم؟ مردم به من میگویند: « من خیلی دوست دارم نویسنده باشم، فقط انضباط ندارم.» من می‌دانم منظور آن‌ها چیست: من هم ندارم. من کسی هستم که اکنون سی سال است تمام وقت نوشته‌ام. اگر من این کار را همان‌طوری انجام می‌دادم که مردم فکر می‌کنند انجام می‌شده، یعنی با انضباط، […]
کاریکلِماتور (آمیختهٔ کاریکاتور و کلمات) نامی است که پرویز شاپور در سال ۱۳۴۷ بر نوشته‌های خود که در نشریه خوشه به سردبیری احمد شاملو چاپ می‌شد گذاشت. این واژه حاصل پیوند دو واژه «کاریکاتور» و «کلمه» است. به دید شاملو، نوشته‌های شاپور کاریکاتورهایی است که با کلمه بیان شده‌است. پرویز شاپور پدر کاریکلماتور است و بهتر […]
کار خود را با صدای بلند بخوانید اکنون وقت آن فرا رسیده که انگشتان دست خود را درهم بفشارید، نفس عمیقی بکشید… و کار خود را با صدای بلند بخوانید. این کار باعث می‌شود. همان‌طور که خواننده حرف‌های شما را می‌شنود، شما هم آن را بشنوید. در این حالت است که تفاوت حرف زدن با […]
آیا ایده بیش از حدخصوصی نیست؟ گاهی افراط در نکته قبل نویسنده را به جایی می‌برد که در موردی کاملا خصوصی که برای دیگران از ارزش و اهمیت کمتری برخوردار است بنویسد. چیزی که نوشته می‌شود باید مورد توجه خواننده قرار بگیرد و او را وادار به حرکت کند پس نظر خواننده بر نظر نویسنده […]
این که میگویند نگو نشان بده، یعنی چه؟ این‌که میگویند داستان را باید نشان داد، برای این است که جلو دخالت نویسنده گرفته شود و نیز برای این است که داستان، اگر چه به قول یکی از نویسندگان، هنری روایتی است اما تا حدود زیادی وابسته به عنصر نمایش است. بعضی از داستان‌نویسان برای این‌که […]
نمایش‌نامه، داستانی است که عده‌ای بازیگر، ماجراهای آن را با بازی خود نمایش می‌دهند. یعنی داستانی است که برای اجرا کردن و نمایش دادن، نوشته می‌شود. نمایش‌نامه پیشینه‌ای تاریخی دارد. عمر نمایش‌نامه به یونان باستان می‌رسد. نمایش‌نامه‌نویسانی مانند سوفوکل در یونان باستان (۴۰۸ قبل از میلاد) آثاری نوشتند که تا هنوز دیدنی و خواندنی است. […]
دیشب خواب عجیب و غریبی دیدم. خوابی که هنوز در ذهن و روح من در جریان است. تصمیم گرفتم این‌جا صفحه‌ای برای خواب‌هایم راه بیندازم و هر شبی که خوابی دیدم به‌جای نوشتن در دفتر این‌جا بنویسم تا شما هم بخوانید. نوشتن خواب یکی از بهترین کارهایی است که تمام نویسندگان بزرگ به راحتی از […]
چرا باید پیش‌نویس خود را تغییر دهیم؟ به گفتۀ اچ. جی. ویلز « هیچ شوقی در دنیا بالاتر از این نیست که پیش‌نویس کس دیگری را تغییر بدهی». هر کسی نمی‌داند چه‌طور بنویسد، شما آن را کشف می‌کنید، اما هر کسی می‌داند که چگونه بازنویسی کند. پسر عموی من ریچارد، در بیست سال گذشته به […]
مژگان قاسمی
شاعر
روانشناس
داستان‌نویس
مربی نویسندگی خلاق
مربی حافظ‌خوانی کودکان
مربی گلستان‌خوانی کودکان
مدیر پیج بهرنگ behrang.story
©۲۰۲۳. تمامی حقوق برای مژگان قاسمی (بهرنگ استوری) محفوظ است. کپی به هرشکل غیرمجاز و غیرقانونی است.
طراحی و پشتیبانی : مهدی دشتیان
